Usuwanie mięśniaka

Nowe metody polegają na zachowaniu macicy poprzez usunięcie mięśniaka – również u starszych kobiet, które nie chcą mieć dzieci. Szansa nawrotu nowego mięśniaka po usunięciu operacyjnym wynosi ok. 10-30%.

Miomektomia brzuszna (poprzez laparotomię)

Chirurgiczne usunięcie jednego lub kilku mięśniaków poprzez cięcie brzuszne. Stosowane najczęściej w przypadku głęboko osadzonych mięśniaków wewnętrznych.

Zalety:

Macica pozostaje zachowana, nadal istnieje możliwość zajścia w ciążę.

Wady:

Objawy związane z mięśniakami mogą wystąpić ponownie, jeśli powstaną nowe mięśniaki. Czas rehabilitacji wynosi 2-4 tygodnie. Mogą wystąpić komplikacje związane z operacją, na przykład znaczna utrata krwi, infekcje, obrażenia sąsiadujących organów i zrosty. Późniejsze urodzenie dziecka może odbyć się ewentualnie poprzez cesarskie cięcie.

Miomektomia laparoskopowa lub histeroskopowa

Chirurgiczne usunięcie jednego lub kilku mięśniaków poprzez wziernikowanie jamy brzusznej lub macicy. Mięśniaki można usunąć małymi narzędziami specjalnymi, które są wprowadzane do brzucha lub pochwy. Stosowana najczęściej w przypadku mięśniaków podsurowicówkowych lub podśluzówkowych.

Zalety:

Metoda znacznie mniej inwazyjna niż usuwanie mięśniaków przez otwarcie brzucha.

Wady:

Metoda nie jest przeznaczona do bardzo dużych lub głęboko osadzonych mięśniaków. Czas rehabilitacji wynosi 1-4 tygodnie. Mogą wystąpić komplikacje związane z operacją, na przykład znaczna utrata krwi, infekcje, obrażenia sąsiadujących organów i zrosty. Późniejsze urodzenie dziecka może odbyć się ewentualnie poprzez cesarskie cięcie.